E senza la ragiuni,
fai soccu ti
cummeni
e dd’àncilu
ammucciuni,
prea pi lu to
beni.
Ddi figghi
portarobba
ch'’un sannu soccu
fari,
la vìrinu chi
sgobba,
la fannu
travagghiari.
La matri tutta
torta
cchiù nun si teni a
dritta,
ci grapi sempri ‘a
porta,
Signuri è
biniritta.
Nun è di l’àutru
munnu,
guritivilli
ora,
amentri chi ci
sunnu,
nun resti mai di
fora.
Si sì malatu
gravi
o sulamenti
stancu,
la matri, pi cu
l’avi,
s''a trova sempri
acciancu.
Nun fari cchiù
st’erruri
si ‘a matri tua
sinnìu,
talìa li prati ‘n
ciuri,
la trovi dda cu
Diu.
E a Diu ci la
spirisciu
sta bedda
puisìa,
‘cussì nun passa
lisciu,
lu verbu: “matri
mia!”
2002
La matri amici
cari
mittitivillu ‘n
testa,
cu nuddu ‘a poi
canciari,
sempri una
arresta.
Un figghiu crisci a
stentu,
s''u strinci tra li
vrazza,
lu cori d’idda
attentu
cchiù granni è di
na chiazza.
Mi trema ‘a vuci a
diri,
lu cori meu ‘u
capìu:
la matri s’’un ci
criri,
è ‘n ancilu di
Diu.
S’un figghiu cancia
cera
o avi cosi
storti,
la matri chianci e
spera,
lu jinchi di
cunforti.
Nun è pi
malucori,
ma a voti niàutri
figghi
facemu sulu
storii,
jittamu li
cunsigghi.