Àiu nna matri ch’ esti tantu bedda
anchi si dormu pensu sempri a idda,
idda è lu focu chi mi fa campari
cu lu sciatu so mi fa manciari.
La sira quannu lu tempu è bruttu
mi veni a vasa e m’accuppuna tuttu,
la matina livannu li linzola
cu nna carizza mi manna a scola,
ma prima mi cunnuci a culazioni
e dannumi la sò binirizioni
m’accumpagna cull’occhi a la me’ via
mentri lu cori sò s’allichirìa.
Nun è facili st’ amuri sò scurdari,
propriu nun sacciu comu arricambiari.
L’amuri di la matri è senza fini
anchi si vecchia è ssu chisti vini.
|